Zasobność gleb województwa warmińsko-mazurskiego w fosfor przyswajalny

Stosowane przez okręgowe stacje chemiczno-rolnicze testy glebowe pozwalają określać aktualny poziom biogenów w glebie, a w dalszej kolejności przewidywać wysokość i jakość plonów. Badania gleby są zatem podstawą racjonalnego i zrównoważonego gospodarowania ziemią w rolnictwie oraz naturalnymi zasobami składników mineralnych, a także ich efektywnego wprowadzania do środowiska w formie nawozów.

Zawartość przyswajalnych form fosforu w glebie jest jednym z podstawowych elementów oceny stanu agrochemicznego gleb w Polsce. Fosfor w skali globalnej uważany jest za główny czynnik mogący limitować produkcję rolniczą, gdyż jego zasoby są ograniczone i nieodnawialne. Fosfor odgrywa ważną rolę w kształtowaniu żyzności i urodzajności gleb. Natomiast negatywną cechą tego makroelementu jest to, że niewykorzystane w produkcji związki fosforu (nadmierna akumulacja w glebie) mogą przemieszczać się do wód, powodując ujemne skutki w środowisku przyrodniczym.

Przeprowadzone przez okręgowe stacje chemiczno-rolnicze badania zawartości fosforu przyswajalnego wskazują, że 32% przebadanych gleb województwa charakteryzuje się bardzo niską i niską zawartością fosforu przyswajalnego. Największym udziałem gleb o zawartości bardzo niskiej i niskiej charakteryzują się powiaty: gołdapski, braniewski i węgorzewski (powyżej 60%), najmniejszym zaś powiaty iławski i nowomiejski – poniżej 20% (rys. 1, 2).

Udział gleb o zasobności bardzo wysokiej i wysokiej w naszym województwie jest znaczący i wynosi 42% użytków rolnych objętych badaniami. Gleby o bardzo wysokiej i wysokiej zawartości fosforu przyswajalnego, w czterech powiatach (iławskim, nowomiejskim, działdowskim i nidzickim), zajmują ponad 50% badanych użytków rolnych (rys. 1, 3). Tylko w dwóch powiatach udział tych gleb nie przekroczył 20%. Taka sytuacja, ze względu na biogenny charakter tego pierwiastka, może mieć negatywny wpływ na jakość wód.